De zomer wil nog niet echt lukken
Een aantal decepties rijker.... maar gelukkig ook veel leuke dingen meegemaakt. Dus hoog tijd om iets te schrijven.
Toch maar iets over het weer. Uitgekauwd, ik weet het.
De zomer wil nog niet echt vlotten. Het pinksterweekend kende nog twee mooie dagen maar de hemel lijkt vooral gevuld met wolken en druppels. Dus dat is de eerste deceptie.
De tweede deceptie is natuurlijk ons Nederlands elftal. Achteraf lijkt het zo logisch, na zo'n goed toernooi en een finale in Zuid Afrika zijn de verwachtingen te hoog gespannen. Maar als je dan hoort hoe "onze" jongens met de spanning omgaan, dat verdient geen schoonheidsprijs. Dieptepunt is Robben die naar van Marwijk roept "Houd je bek". Ik snap best dat er ze niet alsjeblieft en dankjewel zeggen tijdens een wedstrijd roepen, maar dit lijkt me geen fijne bijdrage voor de wedstrijd.
Dat was dus de tweede deceptie. Ondertussen hebben we nog een kleine privé deceptie, namelijk we moeten (weer) verhuizen. De verhuurders komen onverwacht eerder terug uit het buitenland en wij moesten op zoek naar een nieuw onderkomen. Even slaat de twijfel toe.... wat doen we? Terug naar Hengelo of blijven in Huizen? Het is het laatste geworden. Drie straten verderop hebben we nu een huis gehuurd waar we eind augustus naartoe gaan. Enfin, we zijn weer een jaar onder de pannen en de kinderen blijven op dezelfde school en peuterspeelzaal. En dan zien we wel weer waar de wind ons naartoe waait.
En nu verder met alle leuke dingen....
We waren weer even compleet en dan bedoel ik mijn zusjes. Christel en Jolmer zijn een week in Nederland voor een huwelijk waar Jolmer getuige is. De kinderen zijn in Australie gebleven. Het is een heerlijke week met gezellige ontmoetingen en etentjes, in Karel de Vijfde (overheerlijk) en in de Smickel met de kinderen (ook lekker en heel gezellig). Kadootjes en kinderkleren worden uitgewisseld en natuurlijk plannen gemaakt voor Sinterklaas want dan zijn we echt compleet met alle kinderen en kleinkinderen. Dus ook lootjes getrokken. De voorpret is al begonnen.
En dan de kinderen:
Aafke gaat als een speer. Ze trekt zich op en wandelt rond de tafel, draait zich handig uit het wipstoeltje en blijft lachen naar iedereen. Over 10 dagen is ze jarig, we vieren het iets later. De grote vraag blijft... loopt ze op haar verjaardag of niet? Ze wiebelt nu nog wel heel erg maar doet dappere pogingen.
Wiebe gaat ook lekker. Praten gaat bij vlagen goed. Z'n woordenschat gaat met sprongen vooruit. En z'n uitspraak gaat ook iets beter. Behalve als hij erg opgewonden en enthousiast is. Dan praat hij met een hoog piepstemmetje en breit hij alle woorden aan elkaar. Nadeel: ik snap nog steeds wat hij wil vertellen.
Mooi verhaal van de peuterspeelzaal:
Er is een jongetje dat z'n fruit niet wil eten. Juf zegt dat je daar groot van wordt. En als je heel groot bent mag je autorijden in je papa's auto. Wiebe heeft zijn fruit dan al op maar zou acuut nog een portie hebben opgegeten. Bij thuiskomst vraagt hij wanneer hij in papa's auto mag rijden en hoeveel hij dan nog moet groeien. Na navraag bij de juf snappen we pas wat hij bedoelt. Nog even wachten, jochie, het gaat al snel genoeg.
En Suze schrijft haar eerste briefjes. Erg leuk. Onder invloed van Anke oefent Suze de radslag en handstand. De schommel en rekstok draaien overuren.
De eerste tand is ook gewisseld. Na een val van de schommel zit er onder een tand los. Na twee weken wiebelen is ie opeens eruit. Bij de oudste is de eerste melktand eruit en bij de jongste mogen er nog een paar doorkomen. Eentje in de categorie: kleine meisjes..... krijgen grote tanden.
Toch maar iets over het weer. Uitgekauwd, ik weet het.
De zomer wil nog niet echt vlotten. Het pinksterweekend kende nog twee mooie dagen maar de hemel lijkt vooral gevuld met wolken en druppels. Dus dat is de eerste deceptie.
De tweede deceptie is natuurlijk ons Nederlands elftal. Achteraf lijkt het zo logisch, na zo'n goed toernooi en een finale in Zuid Afrika zijn de verwachtingen te hoog gespannen. Maar als je dan hoort hoe "onze" jongens met de spanning omgaan, dat verdient geen schoonheidsprijs. Dieptepunt is Robben die naar van Marwijk roept "Houd je bek". Ik snap best dat er ze niet alsjeblieft en dankjewel zeggen tijdens een wedstrijd roepen, maar dit lijkt me geen fijne bijdrage voor de wedstrijd.
Dat was dus de tweede deceptie. Ondertussen hebben we nog een kleine privé deceptie, namelijk we moeten (weer) verhuizen. De verhuurders komen onverwacht eerder terug uit het buitenland en wij moesten op zoek naar een nieuw onderkomen. Even slaat de twijfel toe.... wat doen we? Terug naar Hengelo of blijven in Huizen? Het is het laatste geworden. Drie straten verderop hebben we nu een huis gehuurd waar we eind augustus naartoe gaan. Enfin, we zijn weer een jaar onder de pannen en de kinderen blijven op dezelfde school en peuterspeelzaal. En dan zien we wel weer waar de wind ons naartoe waait.
En nu verder met alle leuke dingen....
We waren weer even compleet en dan bedoel ik mijn zusjes. Christel en Jolmer zijn een week in Nederland voor een huwelijk waar Jolmer getuige is. De kinderen zijn in Australie gebleven. Het is een heerlijke week met gezellige ontmoetingen en etentjes, in Karel de Vijfde (overheerlijk) en in de Smickel met de kinderen (ook lekker en heel gezellig). Kadootjes en kinderkleren worden uitgewisseld en natuurlijk plannen gemaakt voor Sinterklaas want dan zijn we echt compleet met alle kinderen en kleinkinderen. Dus ook lootjes getrokken. De voorpret is al begonnen.
En dan de kinderen:Aafke gaat als een speer. Ze trekt zich op en wandelt rond de tafel, draait zich handig uit het wipstoeltje en blijft lachen naar iedereen. Over 10 dagen is ze jarig, we vieren het iets later. De grote vraag blijft... loopt ze op haar verjaardag of niet? Ze wiebelt nu nog wel heel erg maar doet dappere pogingen.
Wiebe gaat ook lekker. Praten gaat bij vlagen goed. Z'n woordenschat gaat met sprongen vooruit. En z'n uitspraak gaat ook iets beter. Behalve als hij erg opgewonden en enthousiast is. Dan praat hij met een hoog piepstemmetje en breit hij alle woorden aan elkaar. Nadeel: ik snap nog steeds wat hij wil vertellen.
Mooi verhaal van de peuterspeelzaal:
Er is een jongetje dat z'n fruit niet wil eten. Juf zegt dat je daar groot van wordt. En als je heel groot bent mag je autorijden in je papa's auto. Wiebe heeft zijn fruit dan al op maar zou acuut nog een portie hebben opgegeten. Bij thuiskomst vraagt hij wanneer hij in papa's auto mag rijden en hoeveel hij dan nog moet groeien. Na navraag bij de juf snappen we pas wat hij bedoelt. Nog even wachten, jochie, het gaat al snel genoeg.
En Suze schrijft haar eerste briefjes. Erg leuk. Onder invloed van Anke oefent Suze de radslag en handstand. De schommel en rekstok draaien overuren.
De eerste tand is ook gewisseld. Na een val van de schommel zit er onder een tand los. Na twee weken wiebelen is ie opeens eruit. Bij de oudste is de eerste melktand eruit en bij de jongste mogen er nog een paar doorkomen. Eentje in de categorie: kleine meisjes..... krijgen grote tanden.
En we hebben nog een mijlpaal: Bij Opa en Oma in Friesland hebben we voor het eerst een echte verwonding. Meestal blijft het beperkt tot piepkleine schaafplekjes waar pleisters op moeten. Nu stroomt er echt bloed. Bij het aan boord stappen struikelt ze en valt met haar voorhoofd op punt van de bank.
Een bezoekje aan de huisartsenpost in Sneek biedt uitkomst. Eerst was ze nog een beetje shakky maar al snel krijgt babbels. Ze begint van de zenuwen te ratelen in de wachtruimte. Wie zou de dokter zijn en wat zou hij of zij gaan doen? Stil zitten lukt dan niet meer. Mensenlijm is de oplossing en na minder dan 10 minuten staan we al weer buiten. Zonder pleister, das beter van niet. En maandag op school natuurlijk direct vertellen: "Ik heb een gat in mijn hoofd." Het is de attractie van de dag.
Reacties
Een reactie posten