Archief eind 2011 en begin 2012

Dit zijn de meest recente blogposts van mijn oude blog.

Winterpret en lentezon 

gepubliceerd op 25 maart 2012

We hebben Wiebe's verjaardag uitbundig gevierd. Met dank aan iedereen die er was of aan hem heeft gedacht. Hij is een dag lang het stralende middelpunt. Van fcTwente voetbal tot en met de blauwe gitaar hij is weer ontzettend verwend.

Jolmer trekt de slee met Wiebe en Peter

En na zijn verjaardag begon de winter in Nederland pas echt. Tot zo ver was het eigenlijk veel te warm. Dagelijks loop ik naar school zonder muts of wanten. Het leek gewoon herfst of voorjaarsweer. Maar nu gaat het dan toch echt vriezen en komen de sneeuwlaarzen en mutsen te voorschijn. We kunnen schaatsen op de schaatsbaan (ondergelopen stukje grond) in onze wijk en na een paar dagen gaan we op de slootjes die overal door de wijk lopen. De slee maakt overuren want hier worden de jeugdherinneringen geboren. Het feest in compleet als Jolmer en Peter uit Australie over zijn en mijn ouders uit Spanje naar Nederland komen in verband met de winterpret. Via twitter raak ik besmet met het elfstedentocht virus. Ik dacht echt dat ie zou komen, maar helaas Wiebe Wieling haalt ons uit de droom. Niet getreurd wij gaan gewoon naar Friesland om een stukje te schaatsen. Vanaf de steiger het dorp in en 's middags nog even naar de Sneeker waterpoort. En dan is de winter opeens ten einde. Krokussen en sneeuwklokjes waren al gesignaleerd. De nieuwe tweedehands bakfiets is een groot succes. Suze en Wiebe vinden het geweldig. Ik ook.

Voorjaarsvakantie

Op vrijdag vliegen we vanaf Schiphol naar Malaga. De zon en mijn ouders tegemoet. Voor Aafke de eerste reis over de grens. We moeten lang wachten op de koffers. Dat hebben ze nog steeds niet voor elkaar op de verder zo mooie nieuwe terminal van Malaga. Maar als beloning mogen we in de spiksplinternieuwe Clio stappen. Da’s een feestje. De vakantie bestaat uit twee delen. Het eerste deel met z’n allen en daarna heb ik met Aafke en Wiebe nog een paar dagen extra. Bas moet weer aan het werk en Suze heeft de plicht om te leren.

We hebben geluk, twee weken lang mooi weer: royaal boven de 20 graden en veel zon. En het voelt weer als thuis komen op El Cortijillo.  We doen ook onze vaste dingen.  Eten op de vaste plekjes,  avond aan avond spelen we canasta en als Bas vertrokken is gaan we stempelen en kaarten maken. En we shoppen in Malaga, bij Decatlon, bij Plaza Mayor en in Marbella. Nieuw is de dierentuin in Fuengirola. Bioparc. We hadden ons er niet zo veel van voorgesteld, maar het is een aangename verassing, midden in de stad. Het is er niet groot en schitterend aangelegd. Hoogtepunt is de witte tijger.  

De dierentuin is in de zomer ook s avonds geopend en dan komen de albinodieren naar buiten. Dat schijnt ook een belevenis te zijn. Dus we gaan zeker nog een keer terug. Terwijl Suze met Oma druk is met een leesboekje, gaat Wiebe steeds op onderzoek. Het liefst in de garage op zoek naar gereedschap.  Aan het eind van de vakantie ontdekt hij een meetlint van 20 meter. En die is favoriet. Wij blij want Wiebe is dagen bezig met meten. En als klap op de vuurpijl mag ie mee naar Nederland. De eerste week ligt het ding bij Wiebe in bed. En Aafke is een kruidje-roer-me-niet. Sinds een week zit/ligt ze niet meer stil. Of het nu op schoot is, op een kleedje of in de box. Ze draait en rolt en tijgert. Probeert te pakken wat haar handjes vinden of haar ogen zien. En stopt het dan het liefst in haar mond.Ondanks de rode billen en het vermoeden van een doorkomende tand (die er nog steeds niet is) blijft Aafke lachen. Naar iedereen. 

Deze vakantie ontmoeten we ook AnneMarie en Monique van CasadeOrange. 
Een idyllische bed&breakfast in Alhaurin El Grande. Wat een mooi plekje. We hadden er al veel over gehoord. Mijn ouders helpen eens per week met klusjes. En nu dus eindelijk de gelegenheid om er zelf te kijken. Wat een schitterend plekje. 

En voor we het weten zijn de twee weken al weer voorbij en gaan we terug. Weer veel te veel gekocht. De koffer vol gestauwd en op een paar dingen moeten we nog even wachten. Die komen deze zomer met mijn ouders mee.  In Huizen hebben Kor & Jeanette op Bas en Suze gepast. Dat is gezellig thuiskomen, met taart en ballonnen en veel verhalen om uit te wisselen.

Bijna drie... Wiebe

gepubliceerd op 26 januari 2012

Zaterdag wordt de kleine grote man al weer 3 jaar. Dus tijd voor een update. De overstap naar Huizen gaat prima. Vol trots vertelde hij iedereen van zijn nieuwe kamer. De blauwe! Samen met Suze kan hij hier lekker spelen. Boven op hun kamers en beneden. Aan de keukentafel wordt vaak druk geknutseld met stiften en potloden, scharen en plakband. Buiten schommelen is leuk maar ook nog lastig. Hij kan er niet zelf op klimmen.

We proberen iedere dag één keer Suze lopend op te halen van school. Wiebe gaat dan op z’n loopfiets. En is dan razend rap. Hij weet precies op welke plekken hij op me moet wachten en wacht gelukkig netjes bij de straat die we moeten oversteken.

Omdat hij Suze mist als ze naar school is, hebben we hier weer een peuterspeelzaal opgezocht. Twee ochtenden in de week speelt hij bij de Vlinder. Zonder enig probleem heeft ie me vanaf dag 1 uitgezwaaid. Voor ons de bevestiging dat het een goede keuze is.

Gereedschapskist

Van Sinterklaas kreeg Wiebe een gereedschapskist. Wat een schot in de roos. Nu kan hij met als papa alles “repareren”. Moeilijk woord trouwens, net als “gereedschapskist”. Hoe dan ook hij is er maar druk mee. En zo’n kist kan je ook maar beter meenemen naar bed. Je weet tenslotte maar nooit waar het goed voor is.

Vast op de wc

Sinds  we hier wonen is hij zindelijk. Het gaat ontzettend goed. Weinig ongelukjes. En dus ook zelf naar de wc. En daar zit dus een interessant knopje... en daar kan je aan draaien....

En zo zat Wiebe vast op ons toilet. Geen sinicure om hem eruit te krijgen. Bas natuurlijk aan het werk, dus ging ik met een schroevedraaier aan de slag. Blijkt het een lastig slot....Toen maar de buurman om assistentie gevraagd. Ik sta bij het wc raampje om Wiebe te coachen. Hij geeft tegendruk met twee schroeven die we los moeten draaien om het slot te demonteren. Het hele grapje duurt toch ruim een half uur. Maar als het lukt stap meneertje heel rustig weer naar buiten. Naar ons idee iets te weinig onder de indruk van zijn gevangenschap.

En later herhaalt hij de truc nog een keer. Dit keer is Bas thuis. En die is boos. Nu voelt Wiebe het wel. Hij is in tranen als hij uit eindelijk de wc uitkomt.

En zo zit Wiebe wel vaker vast. Vorige week nog met een kinderstoeltje om zijn hoofd en romp. Hoe krijgt hij het voor elkaar. Ook dit keer veel tranen. Ik mag er niet aankomen en papa moet helpen. Maar die is aan het werk. Even bellen dan maar. Het telefonisch consult mag niet baten. De wanhoop bij Wiebe is groot en dat terwijl dit probleem niet zo lastig lijkt. Twee armpjes omhoog en het stoeltje kan makkelijk naar beneden. Ook hier hebben we ons weer uitgered. We zijn benieuwd naar de volgende actie van Wiebe. Misschien kruipt hij nog een keer in het konijnenhok of zo.

Beetje bang

Het lijkt zo’n stoer mannetje maar soms is Wiebe ook een beetje bang. Om alleen naar boven te gaan. Bang voor geluiden. Met oud&nieuw had hij het niet meer met al het vuurwerk. Vond ie niet leuk.

En bijvoorbeeld zijn nieuwe bed. De latten van de bodem zitten met rubbers in de zijkant en die schieten er soms uit. Met name als er grote mensen (zoals ik) op het bed gaat zitten om een verhaaltje voor te lezen. En nu is ie bang.... Iedere keer als z’n bed een beetje kraakt.

Opvallend is wel dat het vaak ’s avonds is als hij naar bed moet en hij graag wil dat je nog even blijft. Is het een fase of een smoesje?!

En nu kan hij niet wachten op z’n feestje en de cakejes.

Een half jaar in een notendop

gepubliceerd op 23 januari 2012

Tijd voor mijn blog.... op veler verzoek. Ik loop een half jaar achter en kijk met een scheef oog naar de blog van mijn zusje om te kijken hoe leuk zij zich daar heeft uitgered met leuke foto’s van de hoogte punten.

Kortom een korte terugblik en dan pakken we de draad weer snel op. Met alle goede bedoelingen en hopelijk wat meer discipline.

Het eindigde met de laatste loodjes van de zwangerschap. Die eindigde op 11 juli vroeg in de ochtend. In no time was ze er: Aafke Julia Jolink (04.45). Nog net op tijd konden Hans en Riet Suze en Wiebe ophalen (rond 04.00). De verloskundige was op tijd maar de kraamhulp hoefde alleen maar te helpen met het bed verschonen en een beschuitje te smeren. En daar zaten we dan om 05.30 met een dochter in onze armen. Nog iets te vroeg om te bellen en klaar wakker van geluk & adrenaline.

En net als met de vorige twee genieten we intens van de kraamtijd, de aandacht, de kadootjes, kaartjes.... alles. Voor de derde keer een roze wolk.

De zomer in Hengelo gaat voorbij. Met heel veel leuke dingen:bijna een maand lang zijn Christel, Jolmer en kinderen in Nederland, we vieren dat mijn ouders 40 jaar getrouwd zijn. We drinken thee in Zenderen, we vieren Suze's vijfde verjaardag en hebben voor het eerst een echt kinderfeestje.

Ondertussen maken we plannen om te verhuizen. Het op en neer reizen naar Amsterdam is gekkenwerk en we willen graag iets dichterbij wonen. We huren een huis voor tenminste één jaar in Huizen en gaan aan de slag met de voorbereidingen en het afscheid nemen. Afscheid van Suze’s school, de peuterspeelzaal, buren en vrienden.

In de herfstvakantie is het dan zo ver. Mijn ouders helpen met inpakken en Bas z’n ouders met oppassen. Een verhuiswagen brengt onze spullen naar t Gooi. En daar zitten we nu... in een kast van een huis, met de school om de hoek. Het brengt ons wat we graag wilden, meer tijd met elkaar.

Het enige nadeel is de verslechterde economie en de vraag wanneer we ons huis in Hengelo gaan verkopen want dan kunnen we echt verder met plannen maken.

En voor dat we het in de gaten hebben is het al weer december.... Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw. Sommige feestjes vieren we hier in Huizen en voor andere feestjes begeven we ons naar Oldenzaal en Friesland. Zie ook de foto’s, in de dia voorstelling.

Sinterklaas bij Heineken 

Sinterklaas in Huizen

Sinterklaas in Oldenzaal

En nu is het januari en het is nog niet echt winter geweest. Aafke is alweer een half jaar en volgende week wordt Wiebe 3 jaar. Alle cliché’s zijn waar. Time flies en wat worden ze groot.... Binnenkort meer over onze dagelijkse bezigheden hier in Huizen.