De draad weer opgepakt....

Ik ben er weer. Heb de draad weer opgepakt en kan nu zelfs vanaf mijn iPhone bloggen. Gewoon om dat ik het niet laten kan. Ik zal zorgen voor goede back-ups.

Terug naar het voorjaar in Huizen. We hebben een schitterende week waarin het af en toe zelfs 20 graden wordt.

Terug van onze vakantie uit Spanje heeft Suze opeens het fietsen onder de knie. En met het mooie weer is dat dus dikke pret. Wiebe op zijn loopfiets en  Suze op haar roze fiets. Samen met buurmeisje Merary en buurjongetje Mees is het dan ook erg gezellig aan ons hofje.

En zei ik dat Aafke nog geen tanden had…? De volgende dag (26 maart) voelde ik een scherp randje in haar onderkaak. Inmiddels prijken er overduidelijk 2 ondertanden en zijn we nu in afwachting van de boventanden. Dat gaat zoals gebruikelijk met de nodige pijntjes en rode billen. En ondertussen blijft ze dapper lachen.

En ze is nog bewegelijker dan ooit. Ze kruipt steeds beter en ik verwacht dat ze zich binnen 2 weken op trekt in de box. Rustig op schootzitten is er niet meer bij. Kortom: kruidje-roer-me-niet.

New York

En wij knijpen er even tussenuit. Bas heeft een tweedaagse vergadering in New York en ik mag mee. Mijn ouders zijn we dankbaar voor het oppassen.

Er zijn nog twee partners mee en samen hebben we het erg gezellig. Gekletst, gegeten, gewandeld, genoten, bewonderd en verbaasd. Een stad naar mijn hart. We bezoeken het VN gebouw en met Bas bewonder ik moderne oude meesters in Moma.Met twee volle koffers komen we terug.

check out deze gave honderiem

Time square (bewerkt uiteraard ;-))

Onze eigen Piet in MoMa

Monet, indrukwekkend

twee grootheden: Warhol & Elvis 

timesquare bij daglicht

Leuk detail: op de terugweg kan ik op Bas zijn punten Businessclass vliegen. We vliegen om 22.30. Na een lange dag in New York checken we moe maar voldaan in. Dit wordt genieten. Maar na het glaasje champagne doen we de stoelen in de slaapstand. Ik neem me voor om wakker te worden voor een lekker ontbijtje. Maar de stoelen slapen lekker en ik word pas wakker als de piloot aankondigt dat hij de landing inzet. Alle verwennerij is aan mij voorbij gegaan. Er staat een huisje op mijn armleuning. Nog net op tijd kan ik mijn stoel rechtop zetten, naar de wc en mijn slaap uit  mijn ogen wrijven. Wat zou ikgraag nog een keer in de herkansing gaan.