Archief eind 2010 begin 2011
Wiebe en Suze anno 2011
geplaatst op 29 maart 2011
En dan nu de hoogste tijd voor een up-date van Suze en Wiebe. Hoe kunnen we een half jaar inhalen?! Ik ben vast niet compleet maar ik doe mijn best.
Wiebe
Hij krijgt nog niet zo veel mee van Sinterklaas en Kerst, maar hij ziet natuurlijk wel zijn grote zus. Daar hobbelt ie ook bij mee, met een big smile.
Wiebe ligt vaak languit op de grond te spelen met de duplo, little people of houten trein.
Slapen gaat bij Wiebe iets minder makkelijk dan we bij Suze gewend waren. Niet dat hij heel lastig is, hoor. Ik hoor ergere verhalen. Naar bed brengen gaat meestal prima. Alleen ’s ochtends is ie zo vroeg wakker en na drie keer roepen om 6.00 ’s ochtends is Suze natuurlijk ook wakker. Tja en dat is voor een avondmens zoals ik ben toch lastig. Maar inmiddels hebben we weer iets nieuws met onze man, want sinds half maart kan Wiebe uit z’n spijlenledikant klimmen. Om de haverklap staat hij op de gang, of bij ons bed of nog erger: hij maakt Suze wakker. Tijd voor een ander bedje waar de zijkant uit kan. En om te voorkomen dat meneer aan de wandel gaat, blokkeren wij de deur. Nu hebben we al ruim twee weken een jochie dat pal achter de deur op de grond gaat slapen. In het begin zonder protest maar sinds twee dagen met bijbehorende luidkeelse protesten die zich in de nacht nog een paar keer herhalen. Matrasje op de grond, terugleggen als hij slaapt. Hij klimt er toch weer vanaf gaat achter de deur pitten. Het is vast een fase maar die ontbrekende gebruiksaanwijzing zou in dit geval heel welkom zijn. Hoe dan ook een fase die wel in het geschiedenisboekje van Wiebe moet worden opgenomen.
En dan verder met de dagelijkse bezigheden. Favoriete spelletjes zijn “pakken”, kietelen en springen. Geen knopje is veilig en er moet op gedrukt worden. Met het mooie weer loopt hij in de tuin het zand uit de zandbak uit te strooien en grote keien gooit hij in een onbewaakt ogenblik in de vijver. Tot zover het gebruikelijke kattekwaad.
Wat we met mooi weer ook doen is lopend naar school. Hij wandelt gezellig mee als we Suze ophalen. Hij is gek van treinen, graafmachines en honden. Het liefst zou hij iedere hond die we tegenkomen aaien en bij iedere graafmachine zou hij wel 10 minuten willen kijken.
En dan nu Suze...
De speen zijn we al ruim voor Sinterklaas kwijt. Ze gaf het al een tijdje aan maar als het ’s avonds puntje bij paaltje kwam kroop ze toch weer in bed met haar speen en het bij behorende doekje. Op een avond doorgezet en na één nachtje huilen was het ook bekeken. Dit in tegenstelling tot de mislukte poging een jaar eerder.
En dan Sinterklaas. Ze krijgt het voor het eerst helemaal mee. Op school, in de stad en thuis. Een verlanglijstje, de rommelpieten... noem maar op. Voor mij is het nostalgie. Het is, na 30 jaar, nog steeds dezelfde Sinterklaas op school. Meneer Koolhoven is de vader van één van mijn klasgenootjes van toen. Kortom een feest van herkenning. Alhoewel ik de liedjes van juf Kaptein wel mis.
En dan de volgende mijlpaal. Ze is ook begonnen met zwemles. Vorige week de eerste keer, in haar hellokitty badpak! Op de HSV is er de mogelijkheid om onder schooltijd te zwemmen dus fijn met je eigen klas. Ze blijkt dan ook beduidend dapperder te zijn dan wij dachten. Al maanden proberen we Suze te laten wennen aan het fietsen. Zondagmiddag een blokje om. Pfff. Met helm en fietsvest en met zijwieltjes is het nog steeds een hele onderneming. Ze is bang om te vallen en het feit dat alle klasgenootjes al lang kunnen fietsen mag niet baten. Enfin, met zwemmen gaat dat dus een stuk beter. Niet in de laatste plaats omdat ze niet onder wil doen voor haar klasgenootjes.
Op school heeft ze verder haar draai helemaal gevonden. Gaande weg het jaar stromen er natuurlijk nieuwe kleuters in groep 1, dus voelt ze zich al een hele dame in de klas.
Eefke is haar beste vriendin. Wekelijks spelen ze bij elkaar en er wordt goed bijgehouden waar er gespeeld moet worden. In februari heeft Eefke zelfs een nachtje gelogeerd voor de gezelligheid.
En de hele familie Bergink kwam haar ophalen en bleef pannenkoeken eten. U begrijpt het al. Ook de ouders kunnen het goed met elkaar vinden.
Suze is druk in de weer met letters. Ze kent er al behoorlijk wat en schrijft natuurlijk al geruime tijd haar eigen naam. Nu proberen we af en toe te oefenen in het herkennen van de letters en dat gaat steeds beter. Af en toe trekt ze een serieus bekkie en vertelt dat ze al heel goed kan lezen. De letterbrei wordt dan voor gedragen als een logisch geheel. Dan kan ook met een willekeurig leesboek natuurlijk.
En verder zit Suze graag te knutselen, met potloden, stiften, gekleurde blaadjes, stickers, prikpennen en lijm. Van wie zou ze dat toch hebben?!
The same old song
gepubliceerd op 23 maart 2011
Daar gaan we weer..... zal ik me verontschuldigen? Het is eind maart 2011 en mijn vorige post is uit november 2010. Ik heb echt goede voornemens maar ergens gaat iets mis. Nu mede op aandringen van Christel uit Australie die recent haar blog ook uit het slop heeft getrokken toch maar weer aan de gang. Voor later en voor Christel zullen we maar zeggen!
Grootste nieuws sinds de laatste update: al weer 21 weken zwanger. Maar ik ga ervan uit dat dat voor geen van mijn bloglezers een verrassing is. Het lijkt me ondoenlijk om mijn achterstand op mijn blog in te halen. In vogelvlucht wat foto’s van onze leuke kerstvakantie in Spanje bij mijn ouders met Jouke, Sandy en kids. Oergezellig. Wiebe’s verjaardag. Onze vent is al weer twee. De BUHKS bij ons, met als thema: ongebruikt servies. Logeren in Amsterdam, bij Bianca die dan in Thailand zit. De school van Suze helpen met pr activiteiten zoals persberichten etc. Knutselen met Anke en als klap op de vuurpijl: de start van de verkoop van ons huis. Je ziet, ondanks dat ik even niet in loondienst werk, is er genoeg te doen.
Pootje baden in december, dat kan alleen bij Opa en Oma
Wiebe, Pepijn, Suze en Madelief, druk in de weer op de trap
Weeksluiting groep 1, thema het boek Fief wil rennen.
Weekendje met vriendinnen
gepubliceerd op 09 november 2010
Sh... ik loop wel erg achter. Te druk met leven zullen we maar zeggen.
Maar ik wil nog wel even terug naar een weekendje met mijn TCW vriendinnen in september. Dat moeten we toch vastleggen voor de geschiedschrijving. Ik had me opgeworpen als een soort reisleider. Gaan we een weekendje over de grens of niet...? Waddeneiland of Maastricht? Eerst was ik door Ester enthousiast geworden over de site vakantieveiling.nl. Maar na een weekje surfen was ik nog steeds wel enthousiast maar voor ons weekend was het niet geschikt. Toen verder internet afgestruind naar het ideale idyllische onderkomen. Via marktplaats heel wat leuke adresjes. Maar na heel wat mailtjes nog geen geschikte locatie.... Enfin, uiteindelijk een lastminute van Landall.... En dat was perfect. Esonstad, een nieuwe locatie aan de Waddenzee met eigen veerbootje naar Schier. Ach ja, wij zitten zo'n weekend vooral veel te beppen. De kaasfondue beviel zo goed, dat we de volgende dag een gourmetarrangement bestelden. Wijntje d'r bij en vooral kletsen over alles wat er met en om ons heen gebeurt.
Nieuw is het spel met de motto's. Ieder schrijft ze motto op een briefje en we moeten raden van wie welk motto is en waarom. Van wie welk motto is blijkt niet moeilijk. Het levert mooie tegelspreuken op. Het idee is omdaar dan weer een leuke weblog rubriek van te maken. Maar het het tempo van mijn up-dates..., lijkt dat een beetje kansloos. Ik ga het toch proberen. Help me maar herinneren als ik te lang wacht met het volgende tegeltje.
De kinderen en mijlpalen
gepubliceerd op 05 oktober 2010
Suze
Inmiddels beginnen we al aan ons nieuwe ritme te wennen. Maar even omschakelen was het wel. Sinds maandag 23 augustus gaan Suze 5 dagen per week naar school. En alle cliches op een stokje.... Het is allemaal waar. Alle uitspraken over de eerste schooldag van je oudste kind. Zal ik ze herhalen? Ach je kan ze zelf wel bedenken. Hierbij het verslag met hier en daar een clicheetje.
foto: Suze wordt enthousiast uitgezwaaid bij het kinderdagverblijf.
Suze heeft er wel zin in. Ze is helemaal in d’r nopjes met berenrugzak, hello kitty drinkbeker en hello kitty broodtrommel. Ze gaat naar de school waar ik heb leren rekenen en schrijven. Nieuw is dat ze een continu rooster heeft en dus hoort het broodtrommeltje tot de standaard uitrusting. Enfin, daar gaan we met z’n allen. Maandag 23 augustus om 8.20 staan we in de klas, op zoek naar het stoeltje met haar naam erop. 15 kinderen zitten in haar klas. De klas staat onder leiding van Juf Wilma. Ook een bekend gezicht. Van vroeger en van de overkant. Ze woont op steenworp afstand.
De eerste dag vindt Suze best leuk. Stukje bij beetje komt s middags het verhaal eruit. Een paar ongelukkige momenten voor Suze brengen haar een beetje van haar apropos. Ze gaat naar de verkeerde wc en loopt vervolgens de verkeerde klas in. Ze gooit haar beker om in de lunchpauze, net als Juf even een kopje koffie haalt en ze wordt door een ander kindje beschuldigd van het zitten op de verkeerde stoel. “Maar dat was niet zo, mama!” vertelt ze verontwaardigd.
En dan is ze 9 september jarig. De dag ervoor bijt Jesse uit haar klas de spits af. Ik probeer nog te vissen wat Jesse heeft getrakteerd want ik vind het maar lastig. Ik hoor iets van een blokje kaas en smarties. Veel verder kom ik er ook niet mee. Enfin, de cakejes staan klaar.
Bas zit in het buitenland maar gelukkig zijn mijn ouders er. Samen maken we er een feestelijk ontbijt van. Het kado in de tuin is een schot in de roos. Konijn Floris.
Suze vraagt bij het opstaan of ze nu echt groot is. Ik vind haar al heeeeeeel groot. Ook opschool is ze een echt feestvarken. Met twee vriendjes gaat ze de klassen rond en krijgt mooie stickers en stempels van de meesters en juffen. Ons guppie.
En ik...? Ik ben opeens een HSV moeder. Met een beetje gevoel voor traditie want Suze is de derde generatie in onze familie die op de HSV zit. En daar sta je dan, bij je eigen oude school, tussen de andere ouders op het schoolplein te wachten op het kroost. Inmiddels ook al aangemeld als groepsouder. Ik verheug met op het najaar met de kinderboekenweek, Sint Maarten en de lampionnen optocht, het Sinterklaasfeest en het kerstdiner.
Wiebe
En laten we de tweede niet vergeten. Want ook Wiebe gaat lekker zijn gang. Hij heeft opeens een aantal dagen het rijk alleen thuis. Geen grote zus die het gras voor z'n voeten weg maait. Hij struint door huis op zoek naar iets van zijn gading. Pannen, gieters, maar ook gewoon de dierenfiguren van Duplo of de houten treintjes. Hij is een meester in troep maken en vermaakt zich prima. En als Suze thuis is, is het ook feest. Ze spelen al echt samen. Afgelopen weekend duwde ze elkaar omstebeurt door de kamer in de poppenbuggy. En een lol! Wiebe laat zich het kaas niet van zijn brood eten. Heeft Suze iets wat hij graag wil, (en dat is meestal zo) dan pakt hij het handig af of zet gewoon een keel op.
De woordjes beginnen langzaam te komen. Volgens het consultatiebureau loopt hij niet achter of zo. Tja maar wij zijn Suze gewend. Onze kletsmajoor. Maar Wiebe kan met gebaren en mimiek zich prima redden. Lachend wijst hij om zich heen. Ik vind dit een erg leuke fase. Niet praten maar wel alles donders goed begrijpen. En luisteren doet ie ook nog steeds met mate.
Het is een ontzettende charmeur. Boodschappen doen met Wiebe is een feest. Hij zwaait naar iedereen en lijkt op z'n liefst of ondeugendst. Succes verzekerd. Sociale vaardigheden: check!
Reacties
Een reactie posten