Archief 2009 en begin 2010

Mijn oude blog posts gekopieerd naar mijn nieuwe blog.
Hier de updates van 2009 en winter 2010.

FEESTJE

De eerste mijlpaal van Wiebe, hebben we zondag gevierd. Op vrijdag stond er nog geen bank in onze kamer. Op donderdag was de laatste laklaag aangebracht. Vrijdagochtend heb ik nog snel twee plinten geschilderd. En om vier uur kwamen Pim en Daniel ons helpen met de zware dingen. Inmiddels natuurlijk wel alle boodschappen in huis. 's Avonds de boeuf  in de marinade gezet en de cupcakes gebakken. Dit wordt de nieuwe traditie. Iedere verjaardag van de kinderen en steeds een beetje beter. Nog mooiere topping/icing of frosting (ik weet het verschil nog niet dus...) en steeds lekkerdere cakes met verassende smaakjes. Net zo lang door pielen tot mijn cakejes net zo lekker zijn als dat ene cakeje dat ik in 2007 in New York proefde van de Magnolia Bakery.  

Rond 12.00 begon Wiebe aan zijn slagroomtaart. Kaarsje zat nog ergens onderin een doos dus die moest ie helaas ontberen. We waren enigszins verbaasd over de rust en bedachtzaamheid waarmee Wiebe zich te goed deed aan de taart. Maar naar tien minuten zat hij toch goed onder.

En voor de rest was het weer een super gezellige dag, met veel lieve vrienden en familie. Suze heeft zich met alle kinderen prima vermaakt, in de tafeltent, op het speelkleed, achter de bank en boven op haar kamer. Leuk om te zien hoe baby's, peuters en kleuters worden en steeds meer met elkaar gaan spelen. Je hebt er geen kind meer aan. Met dank aan mijn vader voor z'n recept voor de boeuf bourguignon, smulden we 's avonds met de BUHKS en Anne Claire en Erwin. Twee keer de afwasmachine laten draaien, speelgoed op z'n plek en dan kijken we terug op een mooie eerste verjaardag van Wiebe.

NAJAAR WINTER 2010-2009

Gisteren was het zover, de grote dag. Wiebe 1 jaar.... maar we hebben deze mijlpaal niet gevierd, nou ja, 's avonds met een glaasje wijn. Gelukkig lag er een stapel kaarten op de mat. Wat is dat leuk! Het huis staat nog een beetje op z'n kop, dus het komt ons eigenlijk niet zo goed uit. We halen het volgende week zaterdag allemaal in met een mooi feestje.

Maar het is natuurlijk wel een mooi moment voor een Wiebe-up-date en dan pakken we gelijk maar een heel jaar. Geboren als flinke baby is hij inmiddels wat afgezakt naar de gemiddelde groeicurves. Met andere woorden, hij zit netjes tussen de groene lijnen van het cosultatiebureau. Enerzijds is Wiebe een feest van herkenning. Ik was het soms al weer een beetje vergeten, dus vaak: "o ja zo ging dat". Net als Suze slaapt hij het lekkerst met een speen en een doekje. Anderzijds ontdekken we nu ook steeds meer verschillen. Wiebe is meer een onrustige slaper en voelt een enorme aantrekkingskracht tot knopjes. Bij Suze was "niet aankomen" na drie keer wel duidelijk. Wiebe denkt dat het een spelletje is "Wie het het langst kan volhouden".

Verder is het een lachebekkie en een lekkerbekkie. Z'n big smile als je hem ophaalt van het kinderdagverblijf doet een dag hard werken vergeten. En zijn ongeduld als het bord eten voor z'n snufferd staan is wel eens lastig. Zeker als hij het bakje of lepetje te pakken krijgt met z'n grijpgraage jatjes. We zitten nu ook in de fase dat Wiebe en Suze meer met elkaar spelen. Liever gezegd Suze speelt met Wiebe. Wiebe laat het zich stoicijns welgevallen en staat zijn mannetje. Hij draagt z'n speelgoed niet zomaar over aan z'n bijdehante zus. 

En wat kan hij zo al? Zwaaien en klappen doet Wiebe sinds onze vakantie in Spanje. Bas en ik stonden bij een pompstation naast de auto van mijn ouders waar Wiebe inzat en op eens zagen we een blik van herkenning en een handje! Hij staat, trekt zich overal aan op en staat soms, per ongeluk lijkt het wel, opeens met los. Hij loopt achter de blokkenwagen. Kusjes geven lukt nog niet. Hij maakt wel af en toe smak geluiden die we graag als kusjes interpreteren maar de chronische winter snottebel maakt nu even dat we geen haast hebben met de kusjes. En Wiebe b(r)abbelt en gilt soms gezellig met Suze mee. Woordjes zijn het nog niet echt.

Eén jaar voorbij. Het is al niet meer voor te stellen dat dit mannetje één jaar en twee dagen geleden nog opgerold en opgevouwen in mijn buik zat en ik ben zo benieuwd wat de komende jaren hem en ons brengen... Kom maar op!

En vanaf nu de mogelijkheid om commentaar achter te laten

De eerste bezoekers hebben zich weer gemeld. Fijn dat jullie er weer zijn. Ik weet nu ook hoe ik de optie commentaar achterlaten kan inschakelen. Dus meekleppen kan weer vanaf dit bericht. Klik op het bericht en dan staat onderaan "Commentaar post".

En verder... met ons gaat alles goed. Bas is terug van een paar dagen skieen. Ik heb weer gezellig bij gekletst met mijn studievriendinnetjes in Amsterdam en met Suze en Wiebe gaat het ook goed. Kinderup-dates volgen na de volgende mijlpaal.

Januari lijkt toch altijd een saaie maand maar wij zetten de laatste week ons huis op z'n kop. We moeten de leidingen van de radiatoren in de woonkamer vervangen en dat betekent dus vloer open en breken. Dus ook de kamer leeg. Een mooie gelegenheid om de boel weer eens op te ruimen. Pfff. wat een spullen heeft een mens (c'est moi) Enfin, nu nog uitzoeken en opruimen. Zaterdag gaat alles in dozen en zondag zetten we ons meubilair in de garage. We zijn erg blij dat Suze bij Anke gaat logeren en dat Wiebe bij opa en oma terecht kan... Even de handen uit de mouwen en dan beginnen we februari goed met een opgeruimde woonkamer met een zo goed als nieuwe vloer (gelakt en geschuurd)

NO MORE DRAMA……

Een goed begin is het halve werk maar ik begon het jaar iets minder. Vijf jaar dagboek en een jaar prietpraat over de kinderen, weg!  Door het opheffen van een gmail adres blijk ik mijn google account te hebben gedeleted. En het lukt met niet om het verwijderen van mijn blogspot-blog ongedaan te maken. Dom dom dom....
Ik heb geprobeerd via google help mijn blog terug te krijgen maar tot nu toe zonder succes. En geen back-up natuurlijk. Google zelf is moeilijk bereikbaar. Gratis producten, dus geen klantenservice. Hulp gaat via een helpforum en standaard mails en tot dusver niet succesvol. Gouden tips zijn natuurlijk altijd welkom... En aan alle bloggers: BACK-UP!

Ik was echt een beetje van slag. Met het verdwijnen van mijn digitale geheugen had ik even het gevoel alsof ik de afgelopen vijf jaar echt kwijt was. Onzin natuurlijk maar bloggen is onderdeel van mijn dagelijks handelen geworden. Als Suze iets zegt, of ik maak een leuke foto, dan denk ik vaak "leuk voor mijn blog". En nu....

Tranen drogen en opnieuw beginnen. Dus welkom, een nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dit keer vanaf onze eigen synology (hip back-up ding dat mirror't en ook nog blogs kan hosten)