De kop is eraf
Het is woensdagavond. Open haard is aan en ik zit met mijn laptop op schoot te kijken naar het weerbericht. Niet veel goeds. Koud en nog wat sneeuwvlokken deze week. Gisteren zijn mijn ouders vertrokken na twee weken bezoek. Zij zijn mijn excuus waarom ik niet eerder mijn blog bijgewerkt heb. We waren druk met leuke dingen doen.
Ons huis is af! Met hulp van mijn moeder hebben we de laatste (en de lastigste) dozen uitgepakt. En met hulp van mijn vader hebben we van alles opgehangen en in elkaar gezet. Een grote klus waren de gordijnen. Daar zijn mijn ouders ook goed in. Mijn moeder maakt ze op maat en mijn vader hangt de roedes op. We moesten daarvoor nog wel eerst naar Ikea. Het is me nog niet gelukt om in een Amerikaanse winkel leuke en betaalbare gordijnen te vinden. Dus dan kom je al snel uit bij Ikea. En toen gelijk nog een klassieker aangeschaft. De Billy in drievoud voor al mijn hobbyspullen. Yes!
En verder hebben we de omgeving verkend. Van supermarkt tot mall, van Nordstrom tot Target. En uiteraard hebben ze zelf nog een paar keer Manhattan bezocht. We zijn inmiddels kaartjes aan het verzamelen van de leukste winkels en eettentjes. Afgelopen zaterdag ben ik mee geweest. Mijn eerste keer shoppen op Manhattan sinds we hier zijn. Wat we ons niet realiseren is dat het het weekend is van St Patricksday. Ierse feestdag die hier uitgebreid gevierd wordt. Er is in New York een parade en dat trekt veel jongeren, in het groen uitgedost, aan. Maar al snel blijkt dat wij in zuidelijke richting gaan en de feestgangers naar t noorden vertrekken. Dat komt goed uit. We zijn op weg naar de quiltwinkel. En die is geweldig. We zijn dan in de buurt van het flatiron building. Ik herinner mij een porselein/keuken winkel waar we in 2007 waren met de marathon. Maar welk zijstraatje was het? We weten het niet meer en als we de moed al hebben opgegeven, lopen we er toch langs. Fisch Eddy, met nog steeds dezelfde leuke snuisterijen. We zakken verder africhting Chinatown. Maar inmiddels gaat het sneeuwen en wordt het slenteren door de stad een stukje kouder. Na een late lunch bij een Italiaans tentje in Greenwich Village vinden we het tijd om terug te gaan.
En nu is het een beetje stil in huis, zonder twee paar extra handen. Naast alle klusjes en het shoppen was het toch vooral ouderwets gezellig. En dit stukje is te kort om recht te doen aan twee fijne weken. Zo heb ik nog niet verteld dat we (mijn vader en ik) overall gewonnen hebben met Canasta. Dat moet ik toch even hier vastleggen voor later. Mocht de tegenpartij het ooit per ongeluk vergeten.
De grootste mijlpaal van de afgelopen twee weken is Suze die naar school gaat. We moeten op dinsdag naar de dokter voor de check-up. Suze blijkt toch nog een vaccinatie te moeten. De tweede ronde mazzelen. In nederland doen we die pas bij negen jaar. Met dank aan mijn tante met consultatiebureau ervaring want ik snapte niet hoe ik deze had kunnen missen. Van te voren een drama maar achteraf viel het allemaal erg mee. Op de terugweg brengen we de papieren gelijk naar school en Suze mag de volgende dag naar school. De klas van Mrs. Singel. De juf die we de week ervoor bij de rondleiding toevallig hebben ontmoet. En deze juf is van oorsprong Duits dus ze kan Suze een beetje verstaan. Suze staat te poppelen. We worden opgevangen daar de schoolsecretaresse en Bas en ik mogen mee naar het klaslokaal. Als we nog even met de juf staan te praten wordt Suze door klasgenootjes bij de hand mee naar binnen genomen. Dat is een geruststelling. Maar dat blijkt helemaal niet nodig want vanaf dag één heeft Suze er zin in. Een paar onduidelijkheden lossen we vaak na schooltijd op als we bij het ophalen de juf nog even spreken. Het meeste moeite heeft Suze met de start. Dan verzamelen alle kinderen zich in de assembly hall. Dat zijn wel heel veel kinderen bij elkaar. En het nut ervan is ook onduidelijk. Er gebeurt daar verder niets. vandaar uit gaan alle kinderen om 8.55 naar hun klassen. Het argument: "dat doen ze hier nu eenmaal zo" is voor Suze niet echt overtuigend. Straks lacht ze erom. Inmiddels zit ze in een clubje en krijgt ze onder schooltijd extra Engelse les voor buitenlandse kinderen. "Thanks" en "Oh my god" heeft ze al geleerd ;-)
Dat het zo goed gaat had ik niet kunnen denken. Er komen vast nog wel wat dipjes, maar so far so good! En nu de volgende mijlpaal, op zoek naar een nursery voor Wiebe. Weer naar de dokter voor een check-up.
Al met al zijn we dus al aardig gesetteld. We hebben internet en openhaardhout, we hebben gordijnen en een crockpot. En ik heb mijn social security nummer! Dat is weer een heel ander verhaal.
Ons huis is af! Met hulp van mijn moeder hebben we de laatste (en de lastigste) dozen uitgepakt. En met hulp van mijn vader hebben we van alles opgehangen en in elkaar gezet. Een grote klus waren de gordijnen. Daar zijn mijn ouders ook goed in. Mijn moeder maakt ze op maat en mijn vader hangt de roedes op. We moesten daarvoor nog wel eerst naar Ikea. Het is me nog niet gelukt om in een Amerikaanse winkel leuke en betaalbare gordijnen te vinden. Dus dan kom je al snel uit bij Ikea. En toen gelijk nog een klassieker aangeschaft. De Billy in drievoud voor al mijn hobbyspullen. Yes!
En verder hebben we de omgeving verkend. Van supermarkt tot mall, van Nordstrom tot Target. En uiteraard hebben ze zelf nog een paar keer Manhattan bezocht. We zijn inmiddels kaartjes aan het verzamelen van de leukste winkels en eettentjes. Afgelopen zaterdag ben ik mee geweest. Mijn eerste keer shoppen op Manhattan sinds we hier zijn. Wat we ons niet realiseren is dat het het weekend is van St Patricksday. Ierse feestdag die hier uitgebreid gevierd wordt. Er is in New York een parade en dat trekt veel jongeren, in het groen uitgedost, aan. Maar al snel blijkt dat wij in zuidelijke richting gaan en de feestgangers naar t noorden vertrekken. Dat komt goed uit. We zijn op weg naar de quiltwinkel. En die is geweldig. We zijn dan in de buurt van het flatiron building. Ik herinner mij een porselein/keuken winkel waar we in 2007 waren met de marathon. Maar welk zijstraatje was het? We weten het niet meer en als we de moed al hebben opgegeven, lopen we er toch langs. Fisch Eddy, met nog steeds dezelfde leuke snuisterijen. We zakken verder africhting Chinatown. Maar inmiddels gaat het sneeuwen en wordt het slenteren door de stad een stukje kouder. Na een late lunch bij een Italiaans tentje in Greenwich Village vinden we het tijd om terug te gaan.
En nu is het een beetje stil in huis, zonder twee paar extra handen. Naast alle klusjes en het shoppen was het toch vooral ouderwets gezellig. En dit stukje is te kort om recht te doen aan twee fijne weken. Zo heb ik nog niet verteld dat we (mijn vader en ik) overall gewonnen hebben met Canasta. Dat moet ik toch even hier vastleggen voor later. Mocht de tegenpartij het ooit per ongeluk vergeten.
 |
| klein Hollands grietje voor grote Amerikaanse school |
Dat het zo goed gaat had ik niet kunnen denken. Er komen vast nog wel wat dipjes, maar so far so good! En nu de volgende mijlpaal, op zoek naar een nursery voor Wiebe. Weer naar de dokter voor een check-up.
Al met al zijn we dus al aardig gesetteld. We hebben internet en openhaardhout, we hebben gordijnen en een crockpot. En ik heb mijn social security nummer! Dat is weer een heel ander verhaal.
 |
| mooi eiken, bezorgd en opgestapeld |
Reacties
Een reactie posten