Appeljuice
Een beetje los vast wat anekdotes van onze kinderen, in de categorie... voor later.
Wiebe
Kinderen ruimen niet spontaan op. Dat weten alle moeders. Af en toe doen we hier thuis de tien minuten turbo opruimen. De muziek gaat aan en we vliegen door het huis om de legoblokjes en little ponies op te ruimen. Wiebe is dan de beste en hij lijkt het meest te genieten van een opgeruimde kamer. En dan roept hij dat hij graag schoonmaker en opruimer wil worden. En volgens mij heeft hij talent.
Op het ogenblik is het trouwens tuinman of vogelaar.
Wiebe: Mam, zie ik er niet mooi uit? Ik kan toch zo naar mijn werk?
Al weer wat langer geleden... We zaten met z'n allen in de auto en zongen mee met de grootste hits van Kinderen voor Kinderen. Daaronder het liedje "ik heb de saaiste vader van heel Nederland" Inclusief Bas zingen we uit volle borst mee. Tot Suze roept dat Wiebe zit te huilen. Muziek uit... en met horten en stoten komt het er, tussen de snikken, uit. Wiebe heeft grote moeite met de tekst. Hij heeft helemaal geen saaie vader maar juist de liefste van de hele wereld. Dat is Wiebe ten voeten uit.
Wiebe: de grote hondenvriend
Sinds februari merken we thuis een omslag. We moeten we hem af en toe helpen herinneren om Nederlands te praten. In z'n spel switcht hij steeds vaker naar Engels en Suze switcht dan mee.
Suze
Die is serieus aan het werk op school. Met huiswerk, reading logs (lijstje om bij te houden hoeveel minuten er gelezen is thuis) en fast math (zoveel mogelijk optelsommetjes in 1 minuut)
En dat heeft het beoogde effect. Ze doet het goed. In een jaar tijd heeft ze hetzelfde leesniveau als haar Amerikaanse klasgenoten. Puntje van verbetering blijft de spelling, zowel in het Nederlands als in het Engels. Zie ook de briefjes en tekeningen die ze maakt. Wel leuk hoor, we vinden met regelmaat nu briefjes s avonds op ons bed.
Ze krijgt pianoles en speelt wekelijks met vriendinnetjes. Ze heeft veel plezier gehad met de naschoolse musical repetities voor de musical Annie. Een mooie Amerikaanse klassieker en nu weet ze hoe ze Mississippi moet schrijven. We mogen niet meer Tomorrow zingen want dat hebben we drie weken lang in ons hoofd gehad. Nieuwe hit hier thuis is trouwens de muziek van de Disneyfilm Frozen.
En af en toe komen er grote vragen uit dat kleine meisje.... Mam, wat is het grootste getal? En Mam, soms denk ik dat alles een droom is en dat ik dan wakker wordt. Hoe weet ik nu dat alles (en dan ook echt alles) echt is?
Maar daarnaast hebben alle aardse meisjes-dingen haar volle interesse. Ze staat te draaien voor de spiegel en verkleedt zich graag en regelmatig. En schoenen, daar kan ze nooit genoeg van hebben. Tasjes ook niet.
Aafke
Over Aafke hebben we al veel gezegd. En er is niet veel veranderd, al komen er wel wat centimeters bij. Ze is nog steeds een boefje op twee benen met een ondeugende brede lach. Er komen wel steeds meer 'woorden' bij. We waren helemaal verbaasd toen we in een restaurant na het bestellen van de drankjes Aafke in haar stoel hoorde oefenen... Appeljuice, appeljuice.
"Alsjeblieft" lijkt er op. Dus dat kan ze ook. Verder roept ze Suus en Wiebie. Zo komen er dus steeds meer woorden uit. Van Wiebe moet ze afstandsbediening en skylander leren. Ik hoop op 'dankjewel'. En zo slaan we alle korte woorden over en beginnen we gelijk met de drie lettergrepen.
Aafke kan zich ook goed verstoppen. Waar andere kinderen vaak lawaai maken of achter het gordijn vandaan springen, daar blijft Aafke stil zitten. En als het te stil is.... dan betekent dat vaak gedonder. Potjes crème zijn niet veilig. En ze let goed op. Ze doet Suze en Wiebe na maar ook ons. Smeer ik crème op m'n voeten, dan geheid doet zij het later ook. Praten we over de iPad dan komt zij een minuutje later met mijn iPad aanwandelen. En een afwasmachine uitruimen, dat kan ze ook zelf vindt ze. Wij weten niet hoe snel we de borden moeten overnemen. Pfff.
En het is hoog tijd om zindelijk te worden. Het ligt niet aan Aaf dat ze dat nog niet is. Het aan mij om het te gaan doen. Kookwekker erbij, je kent het wel. En dan kunnen we het luier tijdperk afsluiten.
Aafke met pretoogjes
Wiebe
Kinderen ruimen niet spontaan op. Dat weten alle moeders. Af en toe doen we hier thuis de tien minuten turbo opruimen. De muziek gaat aan en we vliegen door het huis om de legoblokjes en little ponies op te ruimen. Wiebe is dan de beste en hij lijkt het meest te genieten van een opgeruimde kamer. En dan roept hij dat hij graag schoonmaker en opruimer wil worden. En volgens mij heeft hij talent.
Op het ogenblik is het trouwens tuinman of vogelaar.
Al weer wat langer geleden... We zaten met z'n allen in de auto en zongen mee met de grootste hits van Kinderen voor Kinderen. Daaronder het liedje "ik heb de saaiste vader van heel Nederland" Inclusief Bas zingen we uit volle borst mee. Tot Suze roept dat Wiebe zit te huilen. Muziek uit... en met horten en stoten komt het er, tussen de snikken, uit. Wiebe heeft grote moeite met de tekst. Hij heeft helemaal geen saaie vader maar juist de liefste van de hele wereld. Dat is Wiebe ten voeten uit.
Sinds februari merken we thuis een omslag. We moeten we hem af en toe helpen herinneren om Nederlands te praten. In z'n spel switcht hij steeds vaker naar Engels en Suze switcht dan mee.
Suze
Die is serieus aan het werk op school. Met huiswerk, reading logs (lijstje om bij te houden hoeveel minuten er gelezen is thuis) en fast math (zoveel mogelijk optelsommetjes in 1 minuut)
En dat heeft het beoogde effect. Ze doet het goed. In een jaar tijd heeft ze hetzelfde leesniveau als haar Amerikaanse klasgenoten. Puntje van verbetering blijft de spelling, zowel in het Nederlands als in het Engels. Zie ook de briefjes en tekeningen die ze maakt. Wel leuk hoor, we vinden met regelmaat nu briefjes s avonds op ons bed.
Deze tekening maakte ze voor Ruben en Marloes die bij ons waren:
Ze krijgt pianoles en speelt wekelijks met vriendinnetjes. Ze heeft veel plezier gehad met de naschoolse musical repetities voor de musical Annie. Een mooie Amerikaanse klassieker en nu weet ze hoe ze Mississippi moet schrijven. We mogen niet meer Tomorrow zingen want dat hebben we drie weken lang in ons hoofd gehad. Nieuwe hit hier thuis is trouwens de muziek van de Disneyfilm Frozen.
En af en toe komen er grote vragen uit dat kleine meisje.... Mam, wat is het grootste getal? En Mam, soms denk ik dat alles een droom is en dat ik dan wakker wordt. Hoe weet ik nu dat alles (en dan ook echt alles) echt is?
Maar daarnaast hebben alle aardse meisjes-dingen haar volle interesse. Ze staat te draaien voor de spiegel en verkleedt zich graag en regelmatig. En schoenen, daar kan ze nooit genoeg van hebben. Tasjes ook niet.
Aafke
Over Aafke hebben we al veel gezegd. En er is niet veel veranderd, al komen er wel wat centimeters bij. Ze is nog steeds een boefje op twee benen met een ondeugende brede lach. Er komen wel steeds meer 'woorden' bij. We waren helemaal verbaasd toen we in een restaurant na het bestellen van de drankjes Aafke in haar stoel hoorde oefenen... Appeljuice, appeljuice.
"Alsjeblieft" lijkt er op. Dus dat kan ze ook. Verder roept ze Suus en Wiebie. Zo komen er dus steeds meer woorden uit. Van Wiebe moet ze afstandsbediening en skylander leren. Ik hoop op 'dankjewel'. En zo slaan we alle korte woorden over en beginnen we gelijk met de drie lettergrepen.
Aafke kan zich ook goed verstoppen. Waar andere kinderen vaak lawaai maken of achter het gordijn vandaan springen, daar blijft Aafke stil zitten. En als het te stil is.... dan betekent dat vaak gedonder. Potjes crème zijn niet veilig. En ze let goed op. Ze doet Suze en Wiebe na maar ook ons. Smeer ik crème op m'n voeten, dan geheid doet zij het later ook. Praten we over de iPad dan komt zij een minuutje later met mijn iPad aanwandelen. En een afwasmachine uitruimen, dat kan ze ook zelf vindt ze. Wij weten niet hoe snel we de borden moeten overnemen. Pfff.
En het is hoog tijd om zindelijk te worden. Het ligt niet aan Aaf dat ze dat nog niet is. Het aan mij om het te gaan doen. Kookwekker erbij, je kent het wel. En dan kunnen we het luier tijdperk afsluiten.
Reacties
Een reactie posten