Als de blaadjes vallen...

De herfst is hier zo mooi. In de twee maanden dat ik niet geblogd heb, zijn de bomen weer schitterend verkleurd. Er is geen boom meer groen. Oranje, geel en knalrood wisselen elkaar af. En natuurlijk hier en daar een  bruine boom en inmiddels wat kale bomen ook. Ook is het een stuk kouder geworden en hebben we de open haard aan en de verwarming weer wat hoger. 

Maar laat ik proberen m'n achterstand in te halen en de hoogtepunten van de afgelopen twee maanden samen te vatten.

Wiebe gaat via de locale gemeentelijke sportafdeling (Harrison Rec) op voetbal. Hij is beretrots en neemt het erg serieus. Voor Wiebe's leeftijdsgroep is het nog niet heel erg serieus. Een van de vaders is de coach en Bas coacht een beetje mee. Tien weken fun en aan het einde een trofee. Nu op na de volgende sport. Want zo gaat dat hier. Het wordt waarschijnlijk basketball.

In Oktober hebben we visite uit Hengelo. Hans en Riet komen twee weken langs. En dat is ouderwets gezellig. De naaimachine staat op de eetkamertafel en Riet en ik produceren de een na de andere knutsels. Een knuffel, meerdere lappendekens, een cape voor Wiebe etc. 

Daarnaast laten we natuurlijk ook New York en de omgeving zien. Appels plukken upState, Empire State Building, Central Park en hieronder de foto's van de Yale campus in NewHaven. Met een paar schitterende gebouwen. Er is veel gebouwd in de oude Engelse stijl van Cambridge en Oxford maar ik ben onder de indruk van de moderne bibliotheek. Aan de buitenkant niet heel bijzonder maar van binnen schijnt er licht door de marmeren muur platen die een schitterend effect geven. Helaas moeten we op tijd terug om de kinderen weer van school op te halen. Ik was nog niet uitgekeken. 

De twee weken vliegen voorbij en wij maken ons op voor de marathon en Halloween.

Halloween. Vorig jaar was alles nog nieuw en vonden de kinderen het al een fantastisch feest maar dit  jaar beginnen de kriebels nog eerder. Wiebe loopt al een week rond in zn cape. De minnie mouse outfit van Suze is drie dagen van te voren klaar. De oren die we als verrassing uit Disney World hadden meegenomen maken haar outfit af. 

Twee dagen voor het feest worden we ge booh'ed of geghosted. Dat betekent dat er na zonsondergang op je deur gebonsd wordt en dat iemand een zakje met treats achter laat. En dat gaat dals een soort kettingreactie rond. Dus we zijn geghosted en hebben geghosted. Tot groot enthousiasme van de kinderen. Halloween night vieren we bij vrienden. Vandaaruit lopen we een rondje voor de Trick or Treats en dan zijn onze kinderen bek en bekaf. 

En twee dagen later is het dan zo ver. Bas loopt voor de tweede keer de marathon van New York. De voorbereidingen zijn super goed gegaan. Geen pijntjes of zo. En z'n tijden op de halve en de 30 km zijn ook veel belovend. Maar dan is het zondag 2 november. En het is opeens  koud en nog erger het waait flink. Snijdend koud. Bas vertrekt voor dag en dauw met een loopvriend. Met de trein naar Grand Central en dan met de metro naar de Staten Island Ferry en dan naar de start. Ik vertrek later met de kinderen.

Ik parkeer de auto op de 97ste straat (west) en steek met de kinderen Central Park over en over het parcours, op naar de first Avenue. Daar zien we Bas voor de eerste keer. Het waait zelfs te hard voor ons spandoek en we missen Bas bijna. Tot dat Aafke, zittend op mijn nek, "papa" roept. Net op tijd.
Na deze eerste aanmoediging, moet ik met de drie kinderen op zoek naar een wc. Ergens om een hoekje op de third Avenue vind ik een kleine oude Mac Donalds met 1 wc. Weer net op tijd. We verwarmen ons met de frietjes. Ondertussen hou ik via de whatsapp contact met de rest van de familie die in Nederland met Bas meeleeft. En dan gaan we snel naar de rand van Central Park, nog steeds ter hoogte van de 97ste straat. Met de app probeer ik steeds uit te rekenen waar Bas is en hoe laat hij langs zal komen. Niet makkelijk als de kaart Miles aangeeft en zn tijd in km per uur gaat. Nu zijn we ruim op tijd. Bij dit punt komt hij later aan dan verwacht en op de app zie ik dat zn tijd iets weg zakt. Zn benen willen niet harder. Maar uiteindelijk loopt hij m uit en in een betere tijd dan vorig jaar. Doel gehaald al had hij nog op iets meer gehoopt. Het einde duurt altijd langer dan je wilt. Als Bas is gefinished duurt het nog ruim een half uur voor we herenigd zijn. Inmiddels hebben de kinderen en ik het erg koud. Zo zien wij ook een beetje af. Solidair op onze eigen manier.

De laatste fotocollage is van de mooie herfst kleuren waar we dagelijks van genieten. De herfst hier is schitterend. Maar dat heb ik vorig jaar ook al geschreven.