fotogeniek weekendje weg

Deze hebben jullie nog te goed..... het is eind juli en we hebben een weekendje weg gepland. We zijn  laat met ons plan en dus met boeken. Een week lang bekijken we 's avonds van alles online en versturen veel mailtjes. We gaan van blokhut naar bed&breakfast. Allemaal in de Hudson Valley want dat is onze bestemming. We willen Lucky meenemen en dat maakt het aanbod kleiner. Bas vindt uiteindelijk een vakantie"huisje" aan een meertje. Hij koopt hengels voor de kinderen en eentje voor hem zelf. Ik pak mijn boek in en de rest, natuurlijk. Na ruim een uur rijden komen we aan bij het huisje. Via een code en een sleutelkluis komen we binnen. Om een lang verhaal kort te maken, het is te vies voor woorden en het ligt ook niet direct aan het water, zoals beloofd. Als we contact zoeken met de eigenaar komen we er niet uit. Hij vindt het best netjes.

Maar dan schiet Bas nog een ander huisje te binnen. Hij heeft contact gehad met mensen die het huis beschikbaar hadden tot zaterdag ipv zondag. Als we bellen, hebben we mazzel, het huisje is niet verhuurd en we kunnen zo doorrijden. Ook dit huisje is gedateerd en enigszins muffig maar vergeleken bij huisje 1 is het geweldig. Aan het water, met een terras inclusief barbecue. Vrijdag verkennen we de omgeving maar we zijn op tijd terug om te vissen, zwemmen en barbecuen. Met marshmallows s avonds is het feest compleet. En zo'n mooi plekje levert mooie foto's op. We nemen voor lief dat we lek geprikt worden door de muggen.... nou ja, we moeten wel. Het kwaad is al geschied.

Omdat we een dagje eerder terug zijn dan gepland gaan we naar de dierentuin in de Bronx. Is alles groot in Amerika...? Deze dierentuin in ieder geval wel. Ik ben nog steeds niet goed in square feet maar t is groot. We kopen het standaard toegangskaartje zonder de extra's. Hollanders. Maar na tien minuten rondlopen en al twee keer niet ergens in kunnen omdat we er geen kaartje voor hebben, kopen we de upgrade. Kinderen genieten en wij genieten mee. En weer mooie foto's.

En nu maken we ons klaar voor vertrek naar Nederland. Nog vier nachtjes slapen. Anke kan ieder moment bevallen van hun eerste spruit en dat willen we niet missen. Uiteraard. 

Ik ben benieuwd hoe zal het zijn om weer terug te zijn. Onze agenda staat vol met leuke dingen en we kijken ernaar uit om iedereen weer te zien. Hoe zal het voelen? Slaat de heimwee toe of zijn we al aardig veramerikaanst in een half jaar? En hoe is het om daarna weer terug te gaan? Ik kan me er geen voorstelling van maken. We gaan het zien. Maar ongetwijfeld tussendoor nog een update vanuit Hengelo.