2 jaar!

Hoe zullen we deze winter eens samenvatten... Wit en koud!
Op Facebook heb ik er al heel wat over gezegd en je verandert er niets aan. Maar koud en wit is het hier dus wel. In de media wordt ook wel gesproken over zwaarste winter in tijden. Veel weerrecords worden verbroken.

We beginnen het jaar goed. Op de eerste schooldag wordt ik gebeld door de schoolnurse. Wiebe heeft z'n hoofd gestoten. Daar moet even een dokter naar kijken. Wiebe is erg cool. De impact van het woord "stitches" dringt pas tot hem door als de dokter met naald en draad aan komt zetten. En volgens Amerikaans protocol mag de arme lieverd twee weken niet gymmen en niet buitenspelen.

We vieren eind januari z'n zesde verjaardag. Hij geniet met volle teugen van de kadootjes en de aandacht. Van ons krijgt hij een gitaar en de bijbehorende lessen. Nog even en we hebben een huisband. 

En toen was New York in de ban van de storm. Voor het eerst wordt de sneeuw niet in inches voorspeld maar in feet. De infrastructuur is hier kwetsbaar met alle electriciteitsleidingen bovengronds. Dus stroomstoringen dreigen. Bas is gelukkig niet op reis en samen maken we een lijstje. Maar eigenlijk heb je geen idee waar je je nu precies op moet voorbereiden. We hebben water en eten voor een hele week in huis. Het openhaard hout ligt klaar. Kom maar op!

Gelukkig valt het achteraf mee. De storm blijft boven zee hangen, alhoewel Boston en Long Island toch heel wat sneeuw voor hun kiezen krijgen. Wij hadden een leuke dag met de kinderen thuis.
Maar het is nog maar het begin van sneeuw.... veel sneeuw. En het is koud. De hele maand februari komt het niet of nauwelijks boven het vriespunt. Alle sneeuw komt bovenop het vorige laagje.

Die sneeuw heeft natuurlijk ook zn voordelen. De mooiste sneeuw ligt dichtbij. Met vrienden gaan we een weekendje skieen.  "We" moet ik even toelichten... "we" is in dit geval niet "ik". Want ik ga echt niet skieen. Onze kinderen daarentegen hebben na vorig jaar de smaak te pakken. Aafke mag vanaf volgend jaar mee doen. Zij zit het weekend opgescheept met de twee niet skiënde moeders. Met Aaf hebben we de omgeving verkend. We zitten in Berkshire, een streek op de grens van Massachuets en Connecticut. Erg mooi. Hoogtepunt het Norman Rockwell museum. Een aanrader!

En in het laatste weekend van februari is onze agenda leeg. We besluiten de Niagara Watervallen te gaan bekijken. De reis heen en terug is met hindernissen. Heen hebben we een klapband dat voor uren vertraging zorgt en terug sneeuwt het bijna de hele weg. Maar de watervallen zijn meer dan de moeite waard. Voldaan met een Canadese stempel in ons paspoort kijken we terug op februari. Nu is het al weer begin maart. Er is nog wat sneeuw voorspeld. Maar gelukkig gaan de temperaturen nu langzamerhand wat omhoog. En dan beginnen we alweer aan ons derde jaar hier. De tijd vliegt en we gaan zien wat de toekomst ons brengt. Kom maar op!