IJsvrij

De kinderen tellen af. En wij tellen stiekem mee.

Tja, een dag met afspraken en dan..... sneeuwt het. Heel Nederland ligt plat. Zo ook de A1 richting Amsterdam en daar moest ik dus zijn met drie kinderen voor vaccinaties.  Bij het opstaan stond er 14 km file. Suze en Wiebe waren al afgemeld voor school en peuterspeelzaal. En ik wilde het zo graag van mijn lijstje afvinken. Dus nog maar even wachten maar na een uurtje later staat er zelfs 16 km. Kopje koffie dan maar. De kinderen hebben inmiddels buiten sneeuwpret met sneeuwschuiver en bezem. Na nog een uurtje een laatste check. Nog steeds 10 km. Ik geef het op. We gaan niet. Ik bel voor een nieuwe afspraak op vrijdag. Hopelijk zijn de weergoden ons dan beter gezind. En de kinderen.... die juichen. Geen prik en toch de donuts die waren bedoeld als traktatie voor de pijn. En de patatjes waren ook al beloofd. En nog spelen in sneeuw ook.
Toch gek hoor. Hier sneeuwt het en kijken we of onze ijsbaan open is. En dat terwijl Bas in Cancun zit, in korte broek en polo. En Anke zit bij Christel in Australie waar het ook hoog zomer is.
Morgen maar eens de schaatsen onderbinden. Nog even genieten van de Hollandse winter en de warme chocolademelk met mini marshmallows.  Nederlands met een vleugje Amerika.
Ennuh mogen we het al hebben over de elfstedentocht....?

Kijken ze nou angstig? We hebben sneeuwpret, echt!