Ons weekend begint op vrijdag. Suze blijft thuis van school. Geen echt weekend, hoor. We hebben een rondje inentingen. Eerst naar de GGD in Bussum voor de mantouxtest voor de oudste twee en daarna door naar Amsterdam voor de volgende inentingen. Wiebe maakt er een flink drama van. Vorige keer stond ie nog te springen dat ie wel een prikje wil. Maar nu niet. Het is een klein gevecht. Hij was ook wel de grootste klos met drie prikken. Enfin, 7 naalden verdeeld over drie kinderen en we kunnen weer naar huis door een witte wereld.
 |
| maar wel twee pleisters van Ice Age |
 |
| Als troost eten we iets lekkers bij "de taart van mijn tante" in Amsterdam |
Suze logeert het weekend bij Isa en samen schaatsen ze voor het eerst op enkele ijzertjes. De stoere meiden! Zaterdag komt Bas terug uit Cancun en worden Aafke en Wiebe opgehaald door Kor en Jeanette. We hebben de handen vrij en dat is wel zo lekker. Ik ga met frisse moed aan de slag, Bas met een kleine jetlag.
Drie dagen opruimen, wassen en uitzoeken. De eerste twee dagen gingen heel voorspoedig. Puzzels bij het speelgoed. Stoffen en klosjes garen bij de hobbyspullen. Handdoeken in de kast, kopjes bij de het servies en vorken bij het bestek. Ik heb het gevoel dat mijn hele huis op alfabet ligt. Maar dan de laatste dag... met de laatste dingen.... Waar laten we de laatste kleine dingen. Ik vind onder in de kast nog een rubberen kruik, het opstapje, het prullenbakje van het toilet, dat soort dingen. Het laatste beddengoed moet nog gewassen worden om schoon mee te gaan. De laatste puzzel waar nog een stukje van ontbreekt, wel of niet mee? En dan alle apparaten controleren op 220 V en 110 V. Er blijft heel wat achter. Ook wel handig, we kunnen de komende tijd nog gewoon koffie zetten en televisie kijken. O ja, stofzuigen kan ook, want stofzuigers zijn niet gemaakt om te reizen, zo stond op internet.
 |
In het doosje unfinished projects gaat mijn merklap.
Het voornemen is dat ik m in Amerika nu eindelijk af ga maken. |
Maandagavond nog een beetje stress om de laatste dingen, maar als dinsdagochtend de mannen beginnen laat ik het los. De mannen zijn snel. Dat zijn verhuizers altijd en ik kan dat weten! En als wij rond 12.00 vertrekken is al een groot deel van ons huisraad ingepakt. Met papier, plastic en dan alles in dozen/karton. Klaar voor de container die woensdag om 11.00 voor komt rijden.
En dan ons tripje naar de ambassade. Bas heeft twee keer gecontroleerd of we alles bij ons hebben. Het is eens stapel papier van bijna tien centimeter hoog. Daarbij horen natuurlijk alle paspoorten, geboorte bewijzen, trouwboekje, pasfoto's en enveloppen met een speciale zegel om de paspoorten met visum aangetekend aan ons te kunnen sturen. Stiekem is het toch wel spannend, hier hangt tenslotte alles vanaf. Om een lang verhaal kort te maken.... (ik denk niet dat het handig is om uitgebreid verslag te doen op internet ;-0)We stonden na 35 minuten weer buiten en onze aanvraag is toegekend. Binnen vier werkdagen hebben we onze visa. De dozen hoeven niet worden uitgepakt.
Het voelt een beetje als de D-day van ons avontuur. Het ging goed. We vieren het samen met Suze met een etentje bij de Tafelberg.
Eén foutje heb ik wel gemaakt. Er lag in de boekenkast een kadootje voor Wiebe's verjaardag van mijn ouders. Die zit nu in één van deze dozen. Hmm, heeft ie nog wat om naar uit te kijken in Amerika.
Reacties
Een reactie posten