twee enerverende dagen
We hebben weer nieuwe avonturen beleeft in dit mooie land dat we steeds iets beter leren kennen.
Eerste avontuur is genaamd... wat te doen bij autoschade bij twee auto's. Twee auto's betekent inderdaad een aanrijding. Niet heel erg maar wel een beetje. We gaan op vaderdag met schoonouders picknicken in Central Park. Dat is ons eerder al een keer goed bevallen op zondagmiddag. Makkelijk parkeren. Leuke speeltuin. Goed te doen met de hond en een goed excuus om onze picknick mand af te stoffen.
Zo gezegd zo gedaan. Na een dik uur hebben we het bekeken en willen we nog een rondje rijden door Manhattan. Maar het wegrijden van onze parkeerplek verloopt niet vlekkeloos. Bas denkt dat hij ruimte krijgt van een taxi maar die zit gewoon niet op te letten. Dat gaat dus niet goed. De chauff wil het wel graag onderhands regelen maar dat willen wij weer niet. De politie laat ruim drie kwartier op zich wachten. Maar ze sturen ons wel de twee leukste agenten van NY.
Kinderen doen het fantastisch in de warme auto. En de ijsjes die Kor haalt op de hoek van Central Park helpen natuurlijk ook. De grappige agenten nemen de statements op en zo kunnen we weer verder. Inmiddels zijn we dik een uur later, als het geen anderhalf uur is. Maar wegrijden blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. De auto doet een beetje raar. Nu echt stress bij onze bestuurder. Gr#&*@+>. Wegrijden gaat niet lukken, de mercedes heeft x voetjes en stuurt niet. Het tikje was toch iets harder dan gedacht of net op de verkeerde plek of zo iets... Ik weet het ook niet precies met auto's. Enfin... nu alle kinderen en de hond uitgeladen en op de stoep gewacht op onze taxi naar huis. Ook dat duurt langer dan we hoopten. Kor en Bas blijven achter voor de sleepwagen, maar die belt later dat hij ook pech heeft. Al met al zijn Jeanette en ik met de kinderen rond half zes thuis en Bas en Kor rond zeven uur. En nu rijd ik rond in een achtelijk grote auto. GMC yukon xl. Door Bas al snel omgedoopt tot joekel extra large. Het oordeel over de Mercedes is nog niet geveld. Even afwachten dus. Tot zover ons avontuur en de kennismaking met de bureaucratie van de leasemaatschappij, politie en de verzekering. Ben benieuwd of de afhandeling soepel verloopt. Misschien zit er nog een leuke blog update in het verschiet maar eigenlijk hoop ik van niet.
En een leerpuntje... Amerikanen zijn wat optimistisch als het gaat om het inschatten van tijd. Ik ben er met een half uurtje duurt meestal iets langer.
Ons tweede avontuur is veel vrolijker. 19 kinderen uit Suze's klas kwamen vandaag bij ons in de tuin voor de eindejaars school picknick. Inclusief natuurlijk de onvolprezen juf van Suze en een aantal moeders om te helpen. En vandaag is de reserve dag. Vorige week donderdag viel letterlijk in het water door de regen. En dus werd de picknick afgeblazen. Toen leken de voorspellingen voor vandaag ook somber maar gedurende de zondag werden de voorspellingen steeds beter. En 's avonds krijg ik het telefoontje dat ze het graag willen laten door gaan.
Rond elf uur komt de klas aangewandeld. Het is schitterend weer, tikkie aan de warme kant. De sproeier biedt uitkomst. Pizza's als lunch en tshirts met alle namen doen de rest. De kinderen vermaken zich opvallend goed met springtouwen en ander speelgoed. Moeders hoeven nauwelijks te helpen en kunnen gezellig kletsen. Drie uren in de tuin voelen als een hele dag. En alles gaat voorspoedig, nauwelijks huilende kinderen. Geen grote brokken. Kortom een groot feest. En wij genieten s avonds van de laatste koude pizza. Suze en Wiebe zetten we nog een keertje onder de sproeier om af te koelen en daarna gaan ze moe maar voldaan naar bed. En zo verloopt de maandag een stuk leuker dan de zondag.
Eerste avontuur is genaamd... wat te doen bij autoschade bij twee auto's. Twee auto's betekent inderdaad een aanrijding. Niet heel erg maar wel een beetje. We gaan op vaderdag met schoonouders picknicken in Central Park. Dat is ons eerder al een keer goed bevallen op zondagmiddag. Makkelijk parkeren. Leuke speeltuin. Goed te doen met de hond en een goed excuus om onze picknick mand af te stoffen.
Zo gezegd zo gedaan. Na een dik uur hebben we het bekeken en willen we nog een rondje rijden door Manhattan. Maar het wegrijden van onze parkeerplek verloopt niet vlekkeloos. Bas denkt dat hij ruimte krijgt van een taxi maar die zit gewoon niet op te letten. Dat gaat dus niet goed. De chauff wil het wel graag onderhands regelen maar dat willen wij weer niet. De politie laat ruim drie kwartier op zich wachten. Maar ze sturen ons wel de twee leukste agenten van NY.
En een leerpuntje... Amerikanen zijn wat optimistisch als het gaat om het inschatten van tijd. Ik ben er met een half uurtje duurt meestal iets langer.
Ons tweede avontuur is veel vrolijker. 19 kinderen uit Suze's klas kwamen vandaag bij ons in de tuin voor de eindejaars school picknick. Inclusief natuurlijk de onvolprezen juf van Suze en een aantal moeders om te helpen. En vandaag is de reserve dag. Vorige week donderdag viel letterlijk in het water door de regen. En dus werd de picknick afgeblazen. Toen leken de voorspellingen voor vandaag ook somber maar gedurende de zondag werden de voorspellingen steeds beter. En 's avonds krijg ik het telefoontje dat ze het graag willen laten door gaan.
Rond elf uur komt de klas aangewandeld. Het is schitterend weer, tikkie aan de warme kant. De sproeier biedt uitkomst. Pizza's als lunch en tshirts met alle namen doen de rest. De kinderen vermaken zich opvallend goed met springtouwen en ander speelgoed. Moeders hoeven nauwelijks te helpen en kunnen gezellig kletsen. Drie uren in de tuin voelen als een hele dag. En alles gaat voorspoedig, nauwelijks huilende kinderen. Geen grote brokken. Kortom een groot feest. En wij genieten s avonds van de laatste koude pizza. Suze en Wiebe zetten we nog een keertje onder de sproeier om af te koelen en daarna gaan ze moe maar voldaan naar bed. En zo verloopt de maandag een stuk leuker dan de zondag.
Reacties
Een reactie posten