Las Vegas

What happens in Vegas, stays in Vegas en dat vinden wij maar goed ook. 

De weg ernaar toe is lang en warm.

We stoppen bij Barstow rond lunchtijd. In de middle of nowhere rijst dit stadje op. Het bestaat uit out-let-winkels en fastfood restaurants. En wij zijn dus niet de enige die hier stoppen voor een hapje. Bas wil ons deze vakantie graag Carl jr burgers laten proeven en dat kan nu mooi. Maar er staat een wachtrij en meestal draaien wij, in tegenstelling tot de Anerikaan, gelijk om. Maar we schatten in dat bij ieder restaurant nu wel een rij staat. Waarschijnlijk hebben we door de warmte minder trek of het is net geen top filiaal. Maar het smaakt niet zoals Bas bedoelde. Snel verder naar Vegas, we moeten immer nog een stukje. De weg en het landschap kan Bas niet bekoren. En het idee dat midden in deze uitgestrekte woestijn straks een grote gokstand verrijst. Dat valt in de categorie Amerikaanse gekkigheid. En dan zien we eindelijk de stad. Ook de kinderen kijken hun ogen uit.

 Twintig jaar geleden sliepen we in Circus Circus maar dat hoort nu bij het stukje strip dat niet meer hip is. Stiekum hoop ik dat er nog een mogelijkheid is om wat quarters in een slotmachine te gooien. Eerst maar eens parkeren. We gaan heen en weer over de strip opzoek naar een P. Bij navraag blijkt dat je gewoon gratis mag parkeren bij de hotels. Wij parkeren bij de Mirage want die ligt tegenover "the Venetian". Waar echte gondels rondvaren. Het hotel en de inpandige winkelstraat zijn over de top Italiaans.

Ik vind het geweldig en Bas vindt het vooral ordinaire gekkigheid. Als Aafke ook nog dwars is bij het avondeten, lijkt het ons beter om het centrum snel te verlaten.

We zoeken ons keurige hotelletje op bij het vliegveld en laten het Sodom en Gomorra achter ons. Ik heb zomaar het gevoel dat we hier niet meer terug gaan komen. De quarters blijven in onze portemonnee.