Wijn is fijn

Als wij met ons vijven intrek nemen in een hotelkamer met dubbele bedden, dan duurt het niet lang of het lijkt alsof er een bom is ontploft. Tassen, schoenen, zwemspullen, oplaadkabeltjes voor iPad, telefoon en horloge etc.Toch lukt het ons iedere keer om het netjes achter te laten, althans dat vinden we zelf. Al bijna drie weken slapen we met z'n vijven op een kamer, een paar nachten uitgezonderd. En ook die routine hebben we aardig goed voor elkaar. Luchtbedje voor Aaf en Suze en Wiebe samen in een groot bed. Toch kan ik me, nu het einde nadert, ook weer erg verheugen op m'n eigen bed en slaapkamer.

Enfin, zondag verlaten we Groveland in alle rust op weg naar Napa Valley, het wijngebied van Californië. Wederom weinig snelweg maar allemaal leuke kleine weggetjes langs nog meer boomgaarden. We passeren ook de delta achter de Bay met allemaal riviertjes en aftakkingen. Hier is nog water! We komen mooi op tijd aan bij ons hotel van dezelfde keten als waar we in San Francisco begonnen. Met zwembad uiteraard. Dus de kinderen vermaken zich weer in de pool. Aafke doet met haar zwemband"vestje" vrolijk mee. Bas bedenkt spelletjes en gooit ze in de lucht. Dat is ooit begonnen in Australië met nichtje Laura en sindsdien gooit Bas met kinderen. Gelukkig alleen in zwembaden. We eten in het gezellige centrum van ons dorpje Petaluma. 

Maandag. Onze laatste dag. We hebben de kaart bekeken. De leuke countryfair in Sonoma is op maandag gesloten. De jellybeanfactory vinden we te ver. De geister die nog op ons lijstje stond vinden we ook te ver..... Kortom, we hebben genoeg gezien en gedaan deze vakantie. We gaan een blokje toeren rondom de wijndorpjes.

Net als in Frankrijk proberen we de kleinste weggetjes uit te zoeken. Tussen het toeren door, overleggen we over onze laatste twee weken als we terug zijn, to-do lijstjes worden gemaakt en mailtjes worden verstuurd. We regelen onze "ride" van het vliegveld met vrienden die wij vorige maand van en naar JFK gehaald en gebracht hebben. Van het uitgespaarde geld gaan we vrijdag naar U2 in New York. 

Maar nu eerst nog even genieten van de laatste vakantiedag. De wijndorpjes hebben gezellige oude stadscentra. Dat zijn we niet gewend, meestal zijn het wat ongezellige dorpjes die allemaal op elkaar lijken. Het centrum is vaak niet groter dan een pleintje of vier straten in een block. Maar toch, je ziet er weinig ketens, leuke winkeltjes en lekkere eettentjes. Geweldig als filmdecor. We lunchen in een leuk tentje in Santa Rosa met een bijdehande serveerster en de neuzen van oude auto's aan de muur. En een oude Gazelle fiets. 

Voor ons dagelijkse ijsje stoppen we bij MacDonalds voor een kleine Mcflurry. Op het pleintje zit ook "Ross, dress for less". Ook een oude bekende van 20 jaar gleden. Voor old times sake lopen we er binnen. Het is een soort TJ Maxx van de westkust. Voor Wiebe en Aafke tikken we nog een paar gympies op de kop. Vanavond de grote uitdaging om alles weer in de tassen te krijgen. Nieuwe schoenen, souvenirs en vuile was. 

En natuurlijk moet er nog gezwommen worden om deze vakantie goed af te sluiten. Terwijl ik m'n stappen zet op loopband in de gym, zwemt Bas met de kinderen. We maken het onszelf makkelijk en eten in het hotel aan de rand van het zwembad. Door een briesje klagen de kinderen over kou. Als ik truien ophaal van onze kamer, loop ik op de gang een goede vriend en collega van Bas tegen het lijf. Dat is een gekke gewaarwording. Zijn vrouw komt ons morgen ophalen en vrijdag gaan we naar U2, en nu zit hij hier, in hetzelfde hotel op dezelfde verdieping. Bizar. 

Terug bij de tafel rolde Bas ook van z'n stoel. Er blijken meer collega's aanwezig en onderweg. 

En als we met hem bijpraten terwijl de laatste patatjes worden weg gehapt, ontdekt Wiebe een "hummingbird" (kolibrie). Bij het zwembad, zich te goed doend aan een Agepanthus. Die stond nog op mijn dierenbingo! Check.

Een mooi einde van een geweldige vakantie. We hebben eruit gehaald wat er in zat. 

Nu op weg naar ons volgende avontuur. Opruimen, inpakken, afscheid nemen en naar Nederland. Nog ruim twee weken en dan staan we met ons hebben en houwen op Schiphol.