Dagje Downtown en de rode brug.

Ik dacht dat het niets zou worden vandaag. Kids na een vermoeiende reisdag om half vijf wakker. Voor negen uur lopen we op de pier. Zonnetje verscholen achter dikke grijze wolken. Maar het viel heel erg mee. T werd gewoon een topdag waarbij we alle hotspots van San Francisco gezien hebben.

Maar laat ik wederom netjes bij het begin beginnen. Maar daarvoor moet ik eerst nog wat vertellen. Iets uit de oude doos. Ik ben hier twintig jaar geleden met mijn ouders geweest. Twee keer. We logeerden bij tante Nel, een vriendin van mijn oma die na de oorlog met haar man hier naartoe emigreerden. Met mijn ouders en m'n zusjes maakte ik ongeveer dezelfde rondreis als die wij nu gepland hebben. Bas heeft San Francisco wel eens bezocht voor zaken maar voor de rest is deze vakantie grotendeels nieuw voor hem.

Zo nu kan ik bij het begin beginnen. De Fishermans Warf en Pier 39. Volgens mij is het in de afgelopen twintig jaar flink opgeknapt. Het ziet er strak uit en de pier barst van de souvenirs winkeltjes en de eettentjes. Mooi gedaan met bloembakken en photostops en zo. Maar mij bekruipt toch een gevoel van teleurstelling. Het kerstwinkeltje waar ze het hele jaar door kerstboomversiering verkochten blijkt bij navraag net vorig jaar gesloten te zijn. Ik herinner me ook opeens een stalletje waar je echte foto's van beroemdheden kon kopen voor een paar dollar. Ik kocht Elvis. Nu waren het dure magneetjes en foute t-shirts. Bij gebrek aan zon ook gebrek aan zeehonden. Gelukkig nog een paar gespot tot groot genoegen van de kinderen. Zij vinden het nog steeds geweldig hoor en ik vind het leuk om weer gezien te hebben.  We lopen over Jefferson street naar Fishermans Warf en het opstappunt voor de cablecar. En daar zit dan toch nog een oude bekende. Na twintig jaar weer terug bij "crazy shirts" niet goedkoop maar wel goed en leuke designs. Dat was het argument toen, toen ik en mijn zusjes daar shirts mochten uitkiezen. De afbeeldingen staan in m'n geheugen gegrift. Het zelfde argument geldt natuurlijk ook voor onze kinderen. Het is vanaf nu traditie. 

De cablecar is een geweldig ding. We zitten op t bankje voorin en we rijden de stijle wegen van het centrum op en af. Helden zijn de mensen die hier fietsen durven te huren. In het midden van de car staat een man die stoer de handels bedient waarmee hij zich vast haakt aan de kabel. Geen idee hoe het precies werkt want het bijbehorende museum laten we voor wat het is. We lopen van Union Square richting Nordstrom (ook een oude bekende van toen) en de grote Mall Westfield. Daar lunchen we onder de dome. Met onder andere pain au chocolat en verse jus. Wat een luxe en wat een indrukwekkende Mall. Dat kan ik me niet meer herinneren, dus wellicht is ie nieuw.

Via de leuke toegangspoort van Chinatown lopen we richting California Avenue en pakken daar weer de cablecar. Om uiteindelijk bij het uiterste puntje van de Fishermans Warf uit te komen. 

We zijn inmiddels begonnen met een spelletje. Wiebe telt Mini's of te wel "mienie koepert", zoals Aafke ze noemt. En Aafke telt Jeeps. Bas looft kusjes uit voor ieder exemplaar. Nou, er rijden best veel mini's rond in deze stad.

Inmiddels zitten we in de auto om nog wat bekende spots te zien. Uiteraard Lombard street: de stijle kronkel weg. De Twin Peaks met schitterend uitzicht over de stad. Het Golden Gate park en de Golden Gate Bridge. We doen dit aan de hand van een scenic route op onze gratis toeristenkaart en zo zien we dus de leukste stukjes van deze stad die ons erg bevalt. 

Eenmaal aan de overkant van de brug zoeken we een plekje voor het eten. Twintig jaar geleden..... Ging ik met m'n ouders en m'n zusjes en tante Nel eten bij the Spinnacker. Een sjiek restaurant waar m'n opa en oma tig jaren daarvoor ook al aten. Beroemd om z'n mooie uitzicht over de baai en z'n aan tafel bereide cesar salad. Bas was er jaren geleden met collega's geweest op mijn advies maar toen viel het erg tegen. Muffe boel en vergane glorie. We rijden er nu weer langs. En hopen op een nieuwe eigenaar, een een facelift maar als Bas naar binnen loopt treft hij hetzelfde verouderde restaurant, half leeg. We rijden verder en komen bij een gezellig crab en ribs restaurant uit. Met mosselen, fish & chips en krab natuurlijk. We vinden het een waardige opvolger voor de Spinacker. Een nieuwe traditie, bij deze.

Onze kinderen houden het opvallend goed vol. Het is half negen als we terug rijden en Google stuurt ons via de mooiste weggetjes van Sausalito en San Francisco. Moe maar voldaan sluiten we dag twee af. Morgen naar Alcatraz en dan "on the road". Als t maar niet busy is.

Geen kilometers, wel 13000 stappen. Ik vind m'n iWatch wat conservatief met stappentellen en sinds ik gewisseld ben van telefoon heb ik m nog niet kunnen linken. Morgen naar even langs bij de helpdesk van Apple in Palo Alto.

Weer: weer bewolkt. Met zelfs regen. Ik dacht dat ze hier zo'n last hadden van droogte?!